De eerste twee maanden in Tanzania zitten er al weer op en ik heb jullie beloofd om (in ieder geval) eens in de drie maanden een nieuwsletter te plaatsen. Gezien we al zoveel beleefd hebben – en jullie zo nieuwsgierig zijn haha – deel ik ons eerste verhaal met foto's.
Ik kan er niet aan ontkomen om eerst mijn bezorgdheid uit te spreken over de gevolgen die het Corona virus te weeg heeft gebracht en nog zal brengen. Ook is Tanzania nu aan de beurt en zijn de eerste gevallen geindentificeerd. Ik houd mijn hart vast hoe dit verder gaat de aankomende weken gezien we hier niet de medische middelen hebben en de mensen hier veel dichter op elkaar leven (verhoogd besmettingsgevaar). Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en dat jullie maar gezond mogen blijven! Vergeet vooral niet naar elkaar te blijven uitkijken (dan wel op afstand) & stay calm!
“Home is where the heart is”
We kwamen aan in Mwanza op een symbolische datum 01 januari 2020. Een start van ons avontuur in een nieuw jaar! We werden hartelijk ontvangen en de eerste twee weken konden we verblijven in het 'district house' van de SMA. Wat een fijne start! Het gaf ons de ruimte om te wennen aan het klimaat, de omgeving, en kennis te maken met de mensen van de SMA Tanzania en daarbuiten. In de tussentijd werd ons eigen huisje opgeknapt, gezien die wel een goede verfbeurt kon gebruiken en het een en ander gerepareerd moest worden.
We wonen nu al een aantal weken in ons eigen huisje en het voelt goed! We hebben een heerlijke tuin en waarderen elke dag de mooie geluiden van de vogels en insecten. Goh, wat heb ik dat gemist! Zo ook het contact met de lokale bevolking (al mijn Swahili komt weer naar boven), de begroetingen, het eten, de geuren, kleuren.....Uiteraard zijn er wel de (gangbare-) uitdagingen (lees: waterleiding gesprongen thuis, auto twee keer een lekke band, gedoe met werkvergunning, mensen die je als wandelende ATM machine zien, kantoor onder water gelopen, etc) maar het lijkt er op dat ik daar nu anders mee om ga dan voorheen. Alsof ik weerbaarder ben en het beter in perspectief kan plaatsen.
We wonen in een buurt genaamd Mbiru, een mooie groene omgeving net buiten de stad. Het is maar 15min lopen naar het Victoria meer (met panorama view!). En dichtbij zit een klein centrumpje waar je de basis dingen kan kopen zoals fruit, tomaten, wortels, zeep, suiker, meel, etc. Rond 19h s'avonds wordt het gezellig druk en verkopen ze ook kleine snacks langs de weg.
"Een paar grappige ervaringen tussendoor........"
In huis draag ik slippers, anders voel ik om de havenklap gekko (kleine hagedissen) strontjes onder mijn voeten. Gekko's zijn er overal! Zelfs een keer in de WC pot.... ging ik rustig zitten, springt er opeens een gekko langs m'n benen...!
Een praxis of Ikea zou hier wel handig zijn, lekker gemakkelijk alles onder 1 dak. Nu moet je voor de kleinste dingetjes naar de ene winkel en voor het ander (onder)deel naar de andere winkel, totaal niet logisch! Of de broer van de eigenaar (van de winkel verderop) komt wel even een zakje spijkers brengen...
De eerste keer dat ik met de auto reed vloog ik zowat over de verkeersdrempels, ze zijn zo hoog en je ziet ze haast niet. Nu weet ik precies waar ze zijn...links rijden (en schakelen) was ook weer even wennen! Als het stoplicht oranje knippert mag je doorrijden, is het rood dan stop je (kwam ik ook pas achter toen de auto achter mij zat te toeteren toen ik voor oranje stopte haha). Groen licht is er niet (alleen voor de voetgangers).
“Dear son Jacob, I give you roots and wings”
Met Jacob gaat het goed! De eerste weken op school zitten er op. Hij is in klas 1 begonnen (vergelijkbaar met groep 3 in Nederland), maar mocht al gauw door naar klas 2 (groep 4). De uitdaging met het leren van de taal Engels (en Swahili) blijft, maar nu zit hij wel met meer leeftijdgenootjes in de klas en passende activiteiten. Jacob heeft het erg naar zijn zin en zegt al veel vriendjes gemaakt te hebben. Ik voel me zo trots als we het school terrein oplopen en kinderen roepen “Hello mama Jacob!! Hello Jacob, come and play!”. Wat Jacob mee heeft is dat hij makkelijk contact maakt en niet (snel) verlegen is. Soms zijn er tussen kinderen geen woorden nodig om samen plezier te maken. Toch zijn er ook verschillen waar we echt wel even aan moeten wennen! Zo praten juffen hier met een harde stem tegen de kinderen, iets wat bij ons (Nederland) al snel over komt als boos-zijn, maar hier dat (meestal) niet het geval is. Ook is het veel samen hardop dicteren, en leren middels het gebruik van liedjes en versjes. Een keer in de week heeft hij zwemles, en twee keer in de week clubs na school tijd (14h) dan kun je kiezen uit art, music, dancing, drama, and reading.
Laatst liepen we een stukje en toen zei Jacob opeens “mama, ik voel mij hier eigenlijk al best wel thuis” . Dit gaf mij de bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt om terug naar Tanzania te gaan. Jacob voelt zich hier (ook) vrij en is zijn Afrikaanse roots aan het (her)ontdekken, zo wilt hij ook lopend naar school (zoals vele kinderen), wilt hij alleen naar de winkel of naar zijn vriendje hier een straatje verderop, of snoepjes en cakejes verkopen langs de weg. Dan is het wel eens moeilijk om hem uit te leggen waarom ze hem wel “mzungu” (blanken) noemen, want in Jacob's beleving voelt/is hij ook Tanzaniaans. Op dit soort momenten probeer ik hem de vrijheid te geven om het een en ander (zelf) te ontdekken. Ik zeg inderdaad 'probeer', want ik vind dat soms nog best wel spannend!
“Baba, I need you (too)”
Akimu, de vader van Jacob, is een weekje bij ons langs geweest nadat we elkaar ruim acht maanden niet hadden gezien. Akimu kwam laat aan s'avonds met de bus (zo'n 12 uur reizen) en Jacob zag hem smorgens als verrassing. Ze waren zo blij elkaar te zien! Jacob's wens was dat we hem een keer samen van school zouden halen, dus dat hebben we die week gedaan. En we zijn samen naar de bioscoop geweest (we hadden de hele zaal voor ons alleen haha!). Op een avond zei Jacob “mam, ik wil graag iets alleen samen met baba (betekend papa in het Swahili) doen. Je hoeft niet bang te zijn, het gaat écht goed”. Natuurlijk zei ik dat ik dat begrijp en dat het goed is. Ik herken dat dit mijn persoonlijke struggle is waar ik door heen moet; het feit dat ik de laatste vier jaar alleen voor hem gezorgd hebt, maakt mij dat ik Jacob bescherm als een leeuwin die zijn welp beschermt ;) maar gelukkig is er over en weer goed vertrouwen tussen mij en Akimu en wensen we beide het beste voor Jacob. Die dag erna zijn ze samen naar de markt geweest en naar Kung Fu les. Rond de paasdagen gaan wij Akimu opzoeken in Arusha. Dan blijft Jacob paar dagen bij baba en ga ik een SMA missiepost daar in de regio (masaai land) bezoeken. Mits de wegen begaanbaar zijn, want het heeft heel veel geregend en de rivieren staan hoog.
"You are a pearl (LULU), in the hands of God"
Voor wie de Facebook pagina van het Lulu project een beetje gevolgd heeft, weet dat we een goede start hebben gemaakt! Sinds het moment dat Corine (vorige coordinator en initiator van het project) weg is, hebben de meiden het voor een periode van ruim zes maanden zelf moeten runnen en dat is goed gegaan. Ik ben zonder verwachtingen erin gestapt en aan hen aangegeven dat ik in de eerste periode vooral veel wil zien, horen en hen vragen zal stellen. Vooral niet om hen te checken, maar om te begrijpen en hen beter te leren kennen. De basis van het project is erg goed opgezet door Corine en de meiden volgen dit schema al voor een aantal jaar, dus ze weten goed wanneer wat gedaan moet worden. Langzaam aan gaan we het gesprek samen aan om te kijken wat we anders willen, wat meer verdieping nodig heeft en waar de behoeftes liggen.
Het is een groot project met veel verschillende activiteiten, dus mijn week zit al snel vol haha! In de eerste maand van het nieuwe jaar hadden de meiden nieuwe contracten nodig, nieuw jaar schema, indeling van de groepen, en was er een geplande workshop week voor de Lulu mentoren. Dus ik zat er meteen al snel in! Ik vind het ontzettend leuk om met de meiden samen te werken! Ik krijg daar echt goede energie van en merk dat ik het uitdagend vind om het beste bij hen naar boven te halen, hun talenten te ontdekken, en hen mogelijkheden te bieden om zich verder te kunnen ontwikkelen. En dat is zeker een challenge hier..! Mensen laten niet snel het achterste van hun tong zien ;)
"Wist je dat......?"
...de Get-Together-4-Lulu facebook actie 240,- euro had opgebracht en we daarvan een leuke dag uit voor de LULU meiden hebben kunnen realiseren? Dankjulliewel vrienden en familie!
...de Kritische Gemeente Ijmond een collecte heeft gehouden waarmee wij nu van dat mooie bedrag 243,- euro een handige opbergkast kunnen laten maken voor Lulu? Dankzij de inzet van mijn lieve tante Karin!
...de collecte in de Protestantse kerk Beemster 750,- euro heeft opgebracht? Geweldig nieuws! jullie horen nog van mij hoe we dat bedrag gaan besteden. Bedankt lieve vrienden en familie uit de Beemster en omstreken!
...de kerstactie via het SMA blad een heel mooi bedrag van wel 6000,- euro bij elkaar heeft gebracht?! Bedankt iedereen die heeft bijgedragen!
...het project momenteel uit 23 Lulu mentoren bestaat (leeftijd >20 jr) en zij 10 groepen van ieder 10 á 15 jongen meiden/moeders (leeftijd 15-20jr) trainen? Elke groep komt twee keer in de week bij elkaar op een zelf-georganiseerde plek (klaslokaal, kerk, etc.).
...dankzij de support van stichting Akwaaba de kinderen van de Lulu mentoren naar school kunnen? Dankjewel Wim, Elly, en Jeroen!
... Corine vier super handige lesboeken heeft ontwikkeld? 1) gezondheid 2) geld 3) life-skills 4) entrepreneurship / business. En bedankt Corine, dat je altijd voor mij klaar staat met raad
en daad ;)
...de mentoren op de donderdagen bij elkaar komen voor aanvullende handwerk-/naailessen? Zo leren ze om samen met hun eigen groepen pareltjes van producten te maken die we dan verkopen in onze 'vipaji vyetu (onze talenten)' winkel in de stad (nieuwsgierig wat we maken? zie onze facebook pagina).
...we 200 stuks 're-usable menstrual pads' (wasbare inlegkruisjes) gedoneerd hebben gekregen uit Canada? Gespondord door Bush Knowledge safaris! Dit krijgt nog een vervolg, maar daar vertel ik de volgende keer meer over...
...we een mooie samenwerking aangaan met stichting MommaLuv? En binnenkort de aanstaande moeders binnen Lulu mogen verblijden met een kraampakket gesponsord door een mama-to-be uit Nederland!
...we super blij zijn met alle steun die we krijgen! Te veel namen om op te noemen in deze brief, maar weet dat we aan jullie denken!
Bedankt iedereen voor het lezen van deze nieuwsbrief (sorry - toch wat langer geworden dan ik van plan was haha!) en de support die jullie ons geven! Weet dat we het heel erg leuk zouden vinden om van jullie te horen; een appje, email of 'ouderwets' een kaartje per post (contactgegevens vind je hier).
Lieve groet van Susanne (en knuffel van Jacob).