Deze laatste drie maanden stonden in het teken van 'verbinding'. Verbinding in de zin van ontmoeting, beleving, verwondering, maar ook confrontatie en afscheid ('ontbinden'). Iets wat ik vooraf niet had kunnen indenken dat dit zo mijn aandacht en energie zou vragen en geven deze afgelopen weken.
Five strangers who became mutual friends
Na een lange reis met veel vertraging komt eindelijk Zoë Tjon-A-Ten (22 jaar) aan op Mwanza airport. We zien elkaar nu pas voor de tweede keer en ze geeft me een dikke omhelzing met de opluchting dat ze ein-de-lijk is aangekomen. Ze begint al meteen te kletsen over wat ze allemaal onderweg heeft meegemaakt en hoe ze de eerste momenten in Afrika beleeft heeft. Zoë is vijf weken bij ons op bezoek geweest met doel het schrijven van verhalen over de verschillende projecten en levens van missionarissen (de WNM onderstaand haar reis financieel en haar verhalen en foto's zullen op hun website geplaatst worden). Samen zijn we dus veel op pad geweest en voor Zoë was (bijna) alles de eerste keer. Heel erg verfrissend was dat, want wat voor mij al heel normaal is is dat niet voor haar! Daardoor leerde ik weer even anders naar de dingen kijken. Beseffend dat mijn leven hier en wat ik doe niet heel erg vanzelfsprekend is ;) Zoë heeft een open, liefdevol, en nieuwsgeurig karakter dus ze ging geen uitdaging uit de weg en alle mensen waren dol op haar! Ze is deze week naar Malawi vertrokken voor een volgend bezoek. Haar verhalen komen op de website van de WNM te staan en/of ik zal een aantal van haar verhalen posten op mijn site (wordt vervolgd).
Ook Zoë's moeder Christine kwam langs voor twee weken. Dat waren voor hun bijzondere dagen, want het was lang geleden dat ze samen op reis zijn geweest en dan nog wel in zo'n bijzondere omgeving. Zoë's moeder zat toevallig op dezelfde vlucht met Mirella. Mirella zit in haar orientatie periode om te onderzoeken of zij ook uitgezonden wilt worden als SMA leken - missionaris. Ze verbleef twee weken en ik heb haar (hopenlijk) een eerlijk beeld kunnen geven over hoe het leven hier in Mwanza is. Ik ben benieuwd wat het universum uiteindelijk voor haar in petto heeft! Ik wens haar alle geluk en wijsheid in het nemen van de juiste beslissingen.
In die periode dat Zoë, Christine, en Mirella hier waren hadden we ook bezoek van een dame uit Ierland genaamd Paula. Zij heeft Mwanza en de SMA projecten al meerdere keren opgezocht (wel voordat ik hier woonde) en ze wilde heel graag nog een keer terug. Paula heeft een hart van goud en ik hoop haar ooit nog eens te ontmoeten. Al deze vier dames verbleven in dezelfde periode in het SMA district house. We kunnen het toeval noemen, maar ik kies liever voor ' het had zo moeten zijn' want de verbinding tussen die dames was enorm! We hebben met z'n allen zo'n goede en waardevolle tijd gehad. In onze verbinding vonden we herkenning, steun, openheid, maar ook heel veel lol! Goh dames, ik ga jullie allemaal zo ontzettend missen!
There is no LULU without our 'Friends of Africa (FOA)'
De organisatie Friends of Africa (FOA) steunt het LULU project op vele manieren. Onder andere hebben wij dankzij hun hulp 400 'dignity kits' (2400 wasbare inlegkruisjes) kunnen maken. Toevallig toen wij in de afrondingsfase zaten kregen wij bericht dat drie representatives van FOA langs zouden komen voor een wel heel kort bezoek van twee dagen, maar gelukkig hebben wij ze een goede indruk kunnen geven over ons project en wat het doel is met de dignity kits. Voor onze groep doven meiden hebben we een les georganiseerd over menstrual health en ieder kreeg haar dignity kit. Het was een leerzame middag met ook veel plezier omdat we altijd tijd maken voor spel en plezier!
May all your wishes come true! Yes...and a motorbike... :)
Jacob's verjaardagsfeestje zit er al op! Voor wie dat weet, Jacob is eigenlijk pas 21 juli jarig maar omdat het dan altijd zomervakantie is heeft hij nooit zijn verjaardag hier in Tanzania kunnen vieren met zijn vriendjes (vaak waren zij op vakantie en/of wij). Dus dit jaar deden we het anders..! Waarom niet eerder vieren...?! Dus dat deden we op zaterdag 18 juni. Jacob wordt 10 jaar en daarom mocht hij 10 van zijn vrienden uitnodigen. We hadden bij het zwembad van school afgesproken en een taart en ander lekkers meegebracht. Het was een middag vol plezier en Jacob was heel erg blij! En voor zijn verjaardag had hij 1 hele grote wens... hij wilt zo graag een brommer om mee te krossen over de zand wegen! Dus ik heb over mij hart gestreken en een (kinder-)brommertje aangeschaft... gaat wel iets sneller dan ik had verwacht haha (haalt gemakkelijk 40km/uur!). Zie onderstaand filmpje.
Jacob heeft nu vakantie en begint het nieuwe schooljaar in year 5 (groep 7). Het gaat goed op school ondanks dat hij het afgelopen jaar wel veel gemist heeft wegens ziekte. Door een bacteriele infectie in zijn maag die maar niet over lijkt te gaan heeft hij vaak buikpijn. We moeten nog verder kijken wat we hier aan kunnen doen (of het toch afwachten en kijken of zijn lichaam het zelf oplost). Ook nog een goede opticien vinden om zijn ogen te testen. Hij heeft een bril voor lezen maar ik heb niet het idee dat dat niet de juiste sterkte is omdat hij nog steeds klaagt over slecht zien en hoofdpijn. Fysiek en emotioneel gezien maakt hij nu grote sprongen. Hij groeit enorm en is soms flink aan het pre-puberen. Het contact met zijn vader is helaas helemaal verbroken, omdat dat niet goed ging. Daar heeft hij het af en toe nog wel moeilijk mee, maar anderszijds is hij ook al zo wijs en zegt hij het te snappen. Het besluit het contact geheel te verbreken is 1 ding maar met de emotionele consequenties dealen is 2. Anderzijds brengt het ook rust en ben ik blij dat Laurent er voor hem is als vader figuur en ik zie dat Jacob dat heel erg goed doet. Ik ben super trots op hem en deze 10 jaar van zijn leven zijn voorbij gevlogen..! Voor hem kan ouder worden niet snel genoeg gaan ;)
Setbacks are bumps in the road; they are not the end of the road...
Al voelt dat soms wel zo..! En heb ik staan huilen van frustratie. Kun je je nog herinneren dat ik in mijn vorige blog schreef over onze nieuwe project auto 'bibi'? Ik denk dat de auto haar naam 'oma' iets te letterlijk heeft genomen en het tijd vond om allerlei mankementen aan te kaarten. Van alles ging stuk aan de auto. Na het repareren van 'het ene' vonden we uit dat 'het andere' ook aan vervanging toe is. Uiteindelijk vond bibi het tijd om het helemaal op te geven en stopte de engine ermee. Buiten de discussie of dat een fout van de automonteur is, want het gebeurde op de dag dat de auto net bij de garage vandaan kwam en ik blij al mijn gasten uit Nederland van het vliegveld kon ophalen. Niet dus. Stonden we daar met z'n allen langs de weg! Ik ben zo gewend om een auto te hebben en het bespaard zoveel stress en energie in vergelijking met het hectische (en gevaarlijke) openbaar vervoer. Laat staan het feit dat je continue wordt aangesproken of men je 'mzungu' toeroept. Toch heb ik het gebruik van openbaar vervoer weer moeten leren accepteren en bleken die verbindingen (ja daar heb je het woord weer) helemaal niet zo slecht. Zo blijk ik vanuit mijn huis met 1 busverbinding in de stad te komen en heb ik een betrouwbare brommer taksi gevonden die nu ook af en toe Jacob van school kan halen of bij vriendjes vandaan (scheelt mij weer een ritje). Dankzij steun van de SMA voor reparatie van de auto doet hij het nu weer en probeer ik een nieuwe vertrouwensband op te bouwen met auto bibi.
People come and people go...
Mensen komen en gaan... dat is op vele plekken zo, maar wanneer je in het buitenland woon komt dit vaker voor omdat mensen veelal voor werk een aantal jaar hier komen wonen en daarna weer terug gaan naar hun eigen land (of een ander land).
Zo ook met de familie van den Brink uit Nederland die ruim vier jaar in Mwanza hebben gewoond en gewerkt (en daarvoor in paar andere Afrikaanse landen). Reinder en Colinda hebben drie schatten van kinderen Rhodé, Chaim, en Noemi. We hebben in de laatste jaren een goede band met hun opgebouwd en het was zo fijn om hun om ons heen te hebben. Dat je Nederlander bent schept bij voorbaat al een band, maar met hun was die band nog sterker. Jacob en Rhodé speelde vaak samen en Jacob is een paar keer met hun een weekendje weg geweest. En dat was altijd veel plezier en avontuur! Colinda is met de jaren een dierbare vriendin geworden. Helaas zijn ze deze maand terug naar Nederland verhuisd en we gaan ze heel erg missen! Zodra we naar Nederland komen voor vakantie gaan we ze zeker opzoeken. Hieronder een van de leukste foto's van Rhodé en Jacob toen ze een nachtje gingen kamperen op Saa Nane Island.
Soms wordt er ook wel gezegd "If you say Goodbye, life will reward you with a new Hello.." En dat gebeurde ook. Ik heb in de laatste weken nieuwe mensen ontmoet die hier net zijn komen wonen of heb ik eindelijk eens afgesproken met een aantal mensen die ik wel vaker kortvluchtig zie maar nooit echt langer heb gesproken. Om daar energie in te steken voelt goed en is iets wat ik blijkbaar nodig had. Mijn pitfall is dat ik soms zo druk kan zijn met het Lulu project, Jacob, Lau, huishouden draaiende houden, etc dat mijn sociale leven onderaan 'het lijstje' komt te staan. Deze maand heb ik dit dus even bovenaan het lijstje gezet en dat voelt goed! Anders dan in Nederland, blijft de kerk voor velen hier een goede plek om je te verbinden met nieuwe mensen. Wij gaan tegenwoordig naar Petra City Church; dit is een jonge kerk gemeenschap waar we heel veel zingen samen, er leer-en spel activiteiten zijn voor kinderen en er ruimte is om (levens/geloofs-)verhalen met elkaar te delen. Na vele omwegen zijn we uiteindelijk bij hun terecht gekomen en hier vinden we de meeste aansluiting. Ook Jacob heeft het naar zijn zin en komt vriendjes tegen en krijgt na de dienst drumles. Voor Lau is het een goede Engelse les (gehele dienst is namelijk in het Engels) en leert hij ook nieuwe mensen kennen. De zondag sluiten we vaak af met een koude duik in het zwembad bij school - heerlijk!
Our family is about to get bigger..!
Ik twijfelde of ik dit bericht aan het begin of einde van deze blog zou schrijven, maar ik bewaar de leuke nieuwtjes graag voor het laatst, want dan heeft de rest van mijn verhaal ook nog een beetje zin haha! Zoals de headline al aangeeft gaat ons gezin groter worden dus je raadt het vast al; wij verwachten een kindje! Een klein broertje of zusje voor Jacob! Ik ben in de eerste week van januari uitgerekend en het plan is dat ik hier in Mwanza ga bevallen. Exciting!!! Een nieuwe liefdevolle verbinding is in de maak :)
Nu waren de afgelopen weken al een rollercoaster, maar nu begrijp je vast dat het nog een tikkie erger was in combinatie met de zwangerschapsperikelen. De eerste maanden heb ik mij flink beroerd gevoeld maar gelukkig gaat het nu beter. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het zwanger-zijn wel wat onderschat heb (in de zin van 'dat doe ik er wel even bij') en dat ik zeker merk dat mijn lichaam nu tien jaar ouder is. Mijn lichaam vraagt om het rustiger aan te doen en dat is soms best wel moeilijk als je een groot project run. Gelukkig weet ik dat ik kan vertrouwen op de hulp van de meiden van LULU en uiteraard de liefde en steun van Lau en Jacob. Jacob kan niet wachten en zit de weken af te tellen! Een aantal jaren geleden had ik mij niet kunnen indenken een nieuwe relatie te hebben en een tweede kindje te verwachten - zo zie je maar hoe vol verrassingen het leven zit! Spannend toch, maar we gaan ervoor!
LULU promo-video staat online!
Onder de LULU pagina van mijn website vind je de nieuwe promotie video die gemaakt is door de SMA in Ierland. Super dankbaar daarvoor! Zoals je in de video kunt zien vragen we om steun voor de bouw van een workshop (werkplek), maar ook algemene donaties zijn welkom om de kosten te kunnen dekken voor volgend jaar. Dit jaar hebben we een aantal inkomsten gemist wegens Covid (sponsoren te weinig geld ontvangen etc), dus alle hulp is welkom zodat we ook volgend jaar een nieuwe groep jonge vrouwen kunnen helpen! Wil je graag persoonlijk contact met mij hebben dan kan dat via mail (zie contact pagina). Bedankt voor alle steun en de lieve en leuke berichtjes die ik ontvang als reactie om deze blogs. Ondanks de afstand blijft onze verbinding bestaan...
Heel veel liefs uit Mwanza,
Susanne
Eindelijk weer eens tijd gehad om je mooie blog te lezen! Vol leuk nieuws! Blijf verbinden, lieve Suus! ❤️