We zijn alweer drie maanden verder na mijn laatste blog post met het thema Verbinding.
Deze blogpost start ik helaas minder positief met een serieuze oproep naar jullie allemaal (dat lees je verderop). Toch geven we de hoop niet op en lees je verder in deze blog welke activiteiten we de laatste maanden hebben gedaan en hoe wij hoop & liefde verspreiden onder onze krachtige groep vrouwen! Tot slot een stukje over ons gezinsleven en mijn zwangerschap; jullie zijn vast nieuwsgierig hoe het daar mee gaat en hoe we de aankomende tijd tegemoet gaan.
DONEER EN ONTVANG EEN UNIEK 'LULU' KERST KADO:
Help LULU haar missie voort te zetten en steun ons financieel met een donatie!
Naar: Bresillac Foundation / NL12ABNA0400614030 / o.v.v. 2484 Lulu project
Bij een donatie van 25,- EURO OF HOGER krijg je een uniek kerst-decoratie set kado hand gemaakt door onze vrouwen! Bij een donatie van 50,- EURO OF HOGER ontvang je twee sets (etc.)! Je kunt kiezen uit set A (4 gehaakte ornamenten in verschillende kleuren) of set B (4 ornamenten van verschillende Afrikaanse stoffen). Super leuk voor in je kerstboom, kerstkrans, of raam decoratie (bijv)! Laat in dat geval je 'naam + post adres + voorkeur A of B' achter als notitie bij de overboeking (heb je geen interesse, dan vul je niets in).
*Deze kado actie is geldig tot en met 1 januari 2023
* Juli 2023 komen we naar Nederland en dan breng ik het mee. Dus nog even geduld, je zult het volgend jaar kerst kunnen gebruiken ;)
* Onderstaande foto's dienen als voorbeeld. We hebben sets in allerlei kleuren.
Waarom deze oproep?
De wereld staat op zijn kop. De impact van de Corona pandemie en de oorlog gaan ons allemaal aan. Misschien klinkt dit allemaal wat dramatisch [en komt het deels door mijn zwangerschapshormonen ;) ] maar als ik hier zo om mij heen kijk (en zelf ervaar) is het leven hier in Mwanza er ook niet gemakkelijker op geworden. De prijzen voor eten en goederen zijn enorm omhoog gegaan, is er bijna geen regenval (hitte en droogte) waardoor er weinig eten is (velen zijn afhankelijk van de landbouw) en zitten we dagen zonder elektriciteit en stromend water. Mensen wereldwijd hebben minder te besteden en dat is direct te merken bij projecten en organisaties die afhankelijk zijn van giften en donaties zoals ons LULU project. Momenteel zijn er niet genoeg fondsen binnen gekomen om het budget rond te krijgen voor 2023. Er is nog een open bedrag van ongeveer 10,000/= euro en de LULU auto moet ook vervangen worden waarvoor extra geld nodig is. Zie jij kansen om ons te helpen of ken je mensen of organisaties die wellicht kunnen helpen? Laat het mij weten via mail beentjesintanzania@hotmail.com Onze dank is groot!! Heb je vragen waaraan we het geld zoal besteden? mail me dan ook gerust.
"Each one of us can make a difference. Together we make change"
Het is tot zover gelukt 22 (vd 24) individuele businesses op te zetten! Zie onderstaande foto's van de meest recente businesses. Zie hoe trots ze zijn! We komen nog elke maand samen om de voortgang te bespreken en hoe we elkaar kunnen blijven helpen. De meiden van 'business club I' zullen een X-bedrag deze maand doneren aan het Lulu project en de meiden van 'business club II' in juli volgend jaar. Met dat bedrag gaan we een aantal studenten helpen aan een start kapitaal om ook een eigen initiatief op te zetten (onder begeleiding van een mentor). Meer daarover volgend jaar!
Ruim 150 'sanitary kits' (set van 6 wasbare inlegkruisjes gemaakt door LULU) hebben we verspreid onder onze LULU studenten groepen! De pads lagen al een tijdje klaar, maar we wilde eerste de lessen afronden over adolescence and menstruation, zodat dit dan een mooie toevoeging zou zijn op deze lessen. Ik ben naar al deze groepen geweest en het was bijzonder om te ervaren hoe we zo openlijk met elkaar over dit onderwerp konden praten (en lachen..!). De reis er naar toe met de auto was soms een uitdaging, helemaal nu met mijn dikke buik op die onverharde, hobbelige wegen, maar het was de moeite waard! Ze kregen uitgebreid uitleg over hoe de pads goed (hygienisch) te gebruiken. Velen meiden hier hebben niet het geld om elke maand de wegwerp pads te kopen - laat staan dat het ontzettend slecht voor het milieu is omdat het gewoon op de stortplaats beland - en gebruiken dan vaak lappen stof. Onze pads zijn gemaakt van waterproof materiaal dus doorlekken zal niet zo heel snel meer gebeuren, waardoor ze hun activiteiten van de dag gewoon kunnen voortzetten.
Workshop week voor mentoren; over vrouwen rechten en veiligheid in het verkeer
Eind augustus hebben we een workshop week georganiseerd voor de mentoren waarbij we een deel van de tijd besteed hebben aan het herhalen van trainingen en de andere tijd aan nieuwe onderwerpen. Deze onderwerpen mogen ze zelf naar voren brengen. De ene dag hebben we gesproken over Human Rights. We hadden een gastspreker uitgenodigd en al gauw deelde we ervaringen over wat onze rechten zijn in het geval van een scheiding of andere familie situaties (iets wat uiteraard ook hier speelt en onder de groep hebben we veel single mama’s met kinderen). De andere dag hadden we het over Road Safety en dan met name als voetganger zijnde. Er gebeuren hier dagelijks veel ongelukken en veel van de mensen kennen de verkeersregels niet / hebben dat nooit geleerd. Een gastspreker van een rijschool heeft ons alle basis regels geleerd en dit was met name ook heel erg leerzaam voor onze groep meiden die doof zijn. Voor hun is deelname aan het verkeer velen malen gevaarlijker. Het doel is om van deze onderwerpen nieuw lesmateriaal te maken (toevoegen aan ons trainings curriculum) zodat we ook deze kennis kunnen delen binnen onze studenten groepen.
Een creatieve workshop week voor onze studenten: oorbellen maken en kerstboom haken
Eind oktober hadden we vier creatieve dagen georganiseerd voor een grote groep studenten waarbij ze konden kiezen tussen het leren haken van een kersboom of het maken van oorbellen. Dit zijn altijd gezellige drukke dagen waarbij we wel met meer dan 80 vrouwen bijeen komen in ons klaslokaal (hier is een ruimte nooit te klein haha). Onderstaande video geeft je een leuke sfeer impressie! De mentoren hebben vooraf al les gehad, zodat zij het de studenten kunnen leren. De producten die van goede kwaliteit zijn gemaakt proberen we te verkopen via onze winkel in de stad. Deze maand november hebben we ook twee Craft Fairs gehad waarbij locale initiatieven hun producten aan de markt kunnen brengen (zie onze Facebook pagina voor foto’s en video’s www.facebook.com/vipajivyetu )
Wel 13 'Lulu babies' geboren in de laatste drie maanden... we keep spreading the MommaLuv..! (www.mommaluv.nl)
Het blijft altijd een hele onderneming om alle spullen in te kopen en te zorgen dat de pakketten bij de moeders aankomen, maar het is zo de moeite waard! We rijden vaak eerst een stuk met de auto en gaan vanuit daar te voet verder tot dat we bij het huis van de moeder aankomen. Ik vind het altijd interessant om te zien hoe ze wonen en leven en samen met wie. In veel gevallen is de vader niet (of weinig / niet duidelijk) in beeld en wonen de meiden nog bij hun ouders, alleen de moeder, zus, of tante. Tijdens ons 1jarig trainingscurriculum geven we les over hoe je zwangerschap kunt voorkomen dan wel beter kunt plannen, maar we hebben hier nog een lange weg in te gaan. Men lijkt hier er totaal okay mee te zijn dat het je 'overkomt' en zien elk kind als een blessing. Kinderen opvoeden is veelal een moeder taak en de village is er om op elkaars kinderen te letten ('it takes a village to raise a child' gaat hier letterlijk op). Het krijgen van (veel) kinderen is ook een soort van levensverzekering: ze kunnen je later helpen met werk op het land, het huishouden, en voor je zorgen op je oude dag! Wel zie je een verschuiving bij de nieuwe generatie die niet heel veel kinderen meer willen (rond de 4 kids i.p.v. tegen de 8) en educatie van hun kinderen (zowel de meisjes als de jongens) belangrijk vinden.
"Pregnancy is the best reason ever to feel like complete shit..."
Ik vond deze titel wel heel goed samenvatten hoe ik mij voel haha! Ik ben er nu wel achter dat zwangerschap 'niet echt mijn ding is' en kijk meer uit naar het moment dat de kleine er is. Al verloopt mijn zwangerschap tot nu toe prima, ik ben gezond, de baby groeit goed, ik kan nog veel! Alleen de nachten... die zijn bijna slapeloos en duren daardoor vreselijk lang. Door onverklaarbare reden heb ik rusteloze en zere benen en armen die me uit mijn slaap houden. Dit maakt dat ik het nu overdag wat rustiger aan moet doen wat niet altijd even makkelijk is maar wel noodzakelijk. Daarnaast mist ik Nederland veel meer dan voorheen; allereerst het eten (Beemster kaaaaasss!!), het koude weer, (waar is de regen?! een wandeling door het bos), mijn familie, en heb ik dagen dat ik alles hier 'stom' vind. Hoe dan ook.... ik moet nog even volhouden! Ik ben op 4 januari uitgerekend maar verwacht het iets eerder in december. We kijken er zo naar uit om ons kleine manneke te ontmoeten!
Het plan is om te bevallen in een privé kliniek zo ongeveer 15min rijden van ons huis. Gezien we ver weg wonen van onze families zijn we qua hulp een beetje afhankelijk van (expat)vrienden al hier, wat ik overigens ook een voordeel vindt van zij kennen zowel mijn cultuur als de Tanzaniaanse cultuur (en spreken Swahili) dus kunnen zij mij goed vertegenwoordigen wanneer ik in state of labour ben. 1 van hen zal bij mij in de verloskamer zijn, afhankelijk van wie er beschikbaar is die dag. Laat staan dat het hier niet gebruikelijk is voor de vader van het kind om bij de bevalling aanwezig te zijn, kan Lau helaas niet goed tegen de sfeer in ziekenhuizen (hij valt flauw haha!). Zorg wordt hier anders gegeven en is ook onderhevig aan sociaal - culturele factoren. Ik heb in mijn tijd in Tanzania een aantal bevallingen meegemaakt en mijn masteronderzoek ging ook over dit onderwerp, dus ik ben aardig goed op de hoogte van wat de verschillen zijn als het gaat om het bieden van zorg. Dit maakt dat ik me confident voel om hier te bevallen. Buiten het feit dat ik vertrouwen heb in de kunde van mijn gynaecoloog en de zusters.
"Perhaps without the lows, the highs could not be reached..."
Als ik terug kijk op de laatste drie maanden...... (toelichtende foto's onderaan!);
Eind juli hebben we een brommer ongeluk gehad (Lau, Jacob, en ik). Dat was wel even paniek en zowel ik als Lau open (en ontstoken..) wonden, maar we zijn er met hulp van onze community helemaal goed uitgekomen. Jacob had gelukkig niets en de baby in de buik zat ook veilig. Door het ongeluk kon ik een tijd helemaal niks en zat ik aan bed/bank gekluisterd. Ook mijn laptop ging stuk dus wat ander werk doen kon ook niet. Ik werd toen aardig met mijzelf geconfronteerd, wat achteraf goed is geweest want ik heb echt rust moeten nemen en heb een aantal (persoonlijke) processen voor mijzelf helder kunnen maken.
Jacob wordt een echte tiener en is aan het experimenteren met verschillende kapsels, wat vinden jullie van de rasta's? Hij houd van skaten en heeft van zijn eigen spaargeld een Ripstik gekocht.
Lau z'n zoontje Willy was na een lange tijd weer eens bij ons op bezoek voor paar dagen. Dat is altijd reuze gezellig en druk, want het is een lekker energiek jongetje die de horen van je hoofd af kletst haha!
We hebben vorig jaar van mijn spaargeld een aardig groot stuk land gekocht hier in de buurt met het idee om daar ooit ons eigen huisje te bouwen (met grote tuin en moestuin!). Een lange adem is nodig om alle vergunningen rond te krijgen. Mede dankzij financiële hulp van familie en kennissen is het hekwerk gebouwd met een winkelruimte en hebben we sinds kort ook een wateraansluiting. De komende periode staat alles voorlopig stil omdat we willen focussen op de eerste maanden met de baby en we ook weer moeten sparen. Lau heeft nu het stuk land omgeploegd tot landbouw grond en verbouwt er tomaten en mais voor de verkoop! Ook hebben we een aantal fruitbomen gepland zodat deze al kunnen gaan groeien.
In de lange zomervakantie konden we helaas niet weg, omdat de auto weer eens stuk was en wij het ongeluk hadden gehad met de brommer. Nu had ik Jacob belooft om in de volgende vakantie samen paar daagjes weg te gaan en in de 'herfstvakantie' zijn we daarom naar Sengerema geweest, een lokaal stadje hier niet zo ver vandaan. Wel eerst een stuk met de auto op de ferry. Een Nederlandse vriendin woont en werkt daar en we konden bij haar logeren. Jacob ging o.a. mountainbiken en potten bakken. Het was fijn om er even uit te zijn!
Het mango seizoen is begonnen! Overal hier staan mango bomen en in deze tijd zie je allemaal kinderen in de bomen klimmen om te snoepen van de mango's. Laatst waren we op de markt en daar is zoveel mango te koop dat een deel al ligt weg te rotten. Elke dag een verse mango eten is heerlijk! of mango cake bakken, of ....
Jacob is een super fanatieke zwemmer! hij traint bijna 6 keer per week en kan hier goed zijn energie in kwijt. Hij zit de laatste tijd beter in zijn vel en heeft het naar zijn zin op school en heeft veel vriendjes. Dat doet een moeder goed! Wel heeft hij het nog vaak genoeg over Nederland en wat hij daar allemaal van mist. Het blijft een uitdaging om twee landen als thuis te ervaren met alle voor- en tegens.
"I wish, I wish, I wish....."
De maand december gaat in en voor mij wens ik een periode van rust en een goede voorbereiding op de kleine die gaat komen. Ik vertrouw erop dat de bevalling goed zal verlopen en dat het goed met mij en de baby zal gaan. De meiden van LULU hopen dat de baby na de 14e wordt geboren, want die dag hebben we nog een graduation party van onze studenten van dit jaar waar ik als 'special guest' voor ben uitgenodigd haha!
Ik wens dat we genoeg donaties mogen ontvangen zodat we volgend jaar weer verder kunnen met alle goede activiteiten die we hebben! De container met gereedschap uit Nederland (gesponsord door stichting Gered Gereedschap) komt ook eindelijk aan in Tanzania.
Tot slot is mijn wens aan jullie alle lezers dat het goed met jullie gaat en dat jullie een gezellige december maand tegemoet gaan met een mooie jaarwisseling! Bedankt voor alle steun!
Tot de volgende post!
Liefs, Susanne
Comentários